فوتبال و حاشیه ها

چرا دربی 71 ستارگان زیادی ندارد؟


تورج عاطف


در آدینه پیش رو برای بار هفتاد و یكم فضای شهر تهران و شاید بسیاری از شهرستانها با قصه قرمز و آبی

پایتخت آشنا می‌شود. قصه پرسپولیس و استقلال امروز همان حكایت شیرین تاج و پرسپولیس دیروز و شاید برای

قدیمی‌ترها حكایت شاهین و تاج روزگار دور باشد؛ حكایت پر شور ستارگان فوتبال ایران بر روی مستطیل سبز

و غریو مردمی كه آنها را می‌خوانند ستارگان زیادی در این دو تیم بازی كردند و در هر دربی یا شهرآورد

میلیون‌ها نفر دل به ستارگانشان می‌دادند اما سالها است كه از آن شور و هیجان دربی‌های دهه 50 و 60 خبری

نیست. در سیمای دو تیم كه می‌نگریم شاید تنها علی كریمی در نزد سرخ‌ها و فرهاد مجیدی در نزد آبی‌ها آن حال و

هوای ستاره‌های سالهای دور را به تصویر می‌كشند. ضیا عربشاهی هافبك سابق تیم سرخ‌ها می‌گوید: حالا

سخت است كه در بین بازیكنان فعلی كسانی از نسل ما را پیدا كنیم. وقتی به این سخن عربشاهی می‌اندیشیم

ناخودآگاه افسوس می‌خوریم و می‌پرسیم چرا این‌گونه شد؟

برای پاسخ به این سؤال دو نظریه ارائه می‌شود كه یكی مثبت و دیگری منفی است. نظریه مثبت‌اندیش می‌گوید

قدرت فوتبال در ایران پخش شده است و دیگر آن‌گونه نیست كه همه ستاره‌ها به این دو تیم بروند اما می‌پرسیم اگر

همه تیمها قوی شده‌اند پس چگونه است كه فوتبال ملی ما رشد نمی‌كند ؟ یا چرا در اسپانیا قصه دوقطبی‌ها همچنان

وجود دارد اما آنها قهرمان اروپا و جام جهانی می‌شوند و در رده باشگاهی در سطح اروپا، همواره در سالهای

اخیر حرف اول را زده‌اند؟ آیا در همه جای دنیا با تضعیف قطبهای سنتی خود سعی در تقویت فوتبال خود دارند؟

آیا اصولاً این كار قابل قبول است؟ نظریه منفی می‌گوید فوتبال ایران به این دلیل كه در دوران افت است به طور

طبیعی بازیكنانش هم این‌گونه سقوط می‌كنند و در نتیجه باشگاهها هم باید سقوط كنند؟ نگارنده با این نظریه موافق

است. وقتی پایه‌های فوتبال ما لنگ می‌زند باید هم ستارگان تیم ملی ما مجیدی و كریمی و سوپر استار دربی 71

باز این دو بازیكن مسن و با اختلاف زیاد نسبت به دیگر بازیكنان باشند. نگاهی کنیم به همین تیم پرسپولیس و

تیمهای پایه‌اش. تیم نوجوانان این تیم در مصاف با تیم نوجوانان استیل آذین كه رهبری آن را یك پرسپولیسی و

شاهینی قدیمی یعنی مجتبی محرمی بر عهده دارد 6 به 1 می‌بازد. همین اتفاق چندی پیش با تیم جوانان قرمز رخ

می‌دهد و سرخ‌های جوان در مصاف با آبی‌ها 6 گل می‌خورند.

می‌پرسیم با این زیربنا می‌توان به آینده سرخ‌ها دل‌گرم بود؟ از مدیر امروز پرسپولیس كه بیشتر نگران اعلام

اسامی هیأت مدیره است تا زیرساخت‌ها، می‌پرسیم آیا اگر همین‌گونه بماند نباید در سالهای آینده هم بازیكنانی خرید

که تو آنها را «بنجل» می‌نامی؟ مگر كریمی تا چند سال دیگر می‌تواند برای این تیم بازی كند؟ همین قصه در تیم

آبی است؛ جنجال رشوه گرفتن در آكادمی استقلال قصه‌ای طولانی است كه مقصرانش هنوز پاسخگو نیستند و

حتی متهمان آن مسأله، چون آقایان سرپرست موقت و سرپرست آكادمی هیچ توضیح قانع‌كننده‌ای نداده‌اند. امروز

سرمربی باشگاه استقلال یعنی مظلومی در جنگ با رئیس آكادمی یعنی حسن روشن است و به طور حتم نه روشن

دست‌پرورده جدیدی به مظلومی معرفی می‌كند و نه مظلومی حاضر است كه نورچشمی‌های روشن را حتی اگر

خوب هم باشند، بپذیرد و قصه تا به آنجا پیش می‌رود كه تیم استقلال آن‌قدر از بعد بازیكن‌سازی دچار مشكل

می‌شود كه كاسه چه كنم را در خط دفاعی می‌زند كه روزگاری با امیرحسن صادقی و پیروز قربانی و صادق

ورمزیار و اصغر حاجیلو و... ساخته شده و در تیمهای پایه همواره تأمین بوده است، یا یادش رفته است در حالی

در خط میانی دل به ولید علی و جاسم كرار داده است كه ستارگان امروز این خط یعنی تیموریان و جباری از دل

جوانان این تیم روزگاری بیرون آمدند... به دربی 71 برمی‌گردیم جایی كه دو تیم سعی در نباختن دارند و می‌دانیم

در این بازی هم حوادث از جنس همان حواث قدیمی‌ خواهد بود و باز فریاد روزمرگی و مردن در امروز وجود

دارد و فضای آینده همچنان تیره و تار با این نوع تفكر نسبت به جوان‌گرایی و بازیكن‌سازی خواهد بود.

افسوس. / نوشته شده در تاریخ 15 سپتامبر 2011